Het is hartje winter… Elk seizoen heeft zo zijn charmes. Zeker ook de winter! Op dit moment zijn de rivieren bruin en staan ze hoog: hét seizoen om grote en zware snoekbaarzen te vangen. Heerlijk de hotspots afvissen, net naast de stroming, en hoe wij het vaak aanpakken: semi-pelagisch vissen op reusachtige snoekbaarzen…

Echter, ik denk al stiekem aan het vroege voorjaar. Een seizoen waar je juist op de koude, donkere dagen naar uit kunt kijken. Het ondiepe werk, met licht materiaal. Alle soorten kunnen vangen en soms hele dagen actie. In dit stuk wil ik jullie meenemen naar één van de succesvolste dagen van het afgelopen seizoen. Hoe pakken we dit aan? Welke stekken zoeken we op? Wat is onze sleutel tot succes?

Op het moment van schrijven voeren wij groot onderhoud uit aan de boot. We vervangen de elektra en maken de boot weer spik en span voor het volgende avontuur. Als ik het heb over "wij": ik ben Joeri Verhoef. Samen met Mark Struijk maak ik deel uit van het team Predator Fishing Hareco en beleven wij samen de mooiste roofvisavonturen.

Het is ergens in maart 2024. Het is niet meer zoals vroeger, toen we er meerdere malen per week op uit konden met de boot (het leven verandert ;)). Het goed plannen van een vistrip is daarom essentieel. Een bevriende visser, Dennis, vroeg of hij weer eens mee kon om gewoon een lekkere dag uit te hebben én wat vissen te kunnen vangen. Een datum werd gepland en ook Mark kon die dag gezellig meevissen.

De hele week hielden we het weer nauwlettend in de gaten en begonnen we verschillende scenario’s te schetsen: hoe en waar we konden vissen. Het hoe vissen in maart is bij ons altijd duidelijk. Dit is werpend met klein aas en verschillende technieken. Zelf vis ik graag met een shad van 7-10 cm, met een 5-7 grams loodkopje. Ook wil ik wel eens teruggrijpen naar de dropshot. Mark houdt ervan om in deze periode met de shad te vissen, maar wisselt dit ook wel eens af met het vissen met crankbaits of het finesse vissen, zoals het vissen met de carolina rig.

Echter, in deze periode is het vooral belangrijk waar je vist. Wij zoeken in deze tijd naar ondieptes met een harde, steenachtige of zandige structuur, met veel afwisseling. Ondieptes waarvan wij denken dat de vissen daar uiteindelijk heen trekken om te gaan paaien. We besloten twee wateren voor te bereiden: het
Haringvliet en het Hollandsdiep. We zoeken, voordat we gaan vissen, al naar onze spots. Dit doen we door de waterkaart (bijvoorbeeld via de Navionics-app) te bestuderen en op Google Earth te kijken. Thuis bedenken we al of iets een potentiële stek zou kunnen zijn.

Ook gebruiken wij natuurlijk informatie van voorgaande jaren, maar wij weten als geen ander: niet elk seizoen is hetzelfde. Het materiaal dat wij gebruiken, bestaat uit lichte, strakke hengels voor de snoekbaars en wat meer parabolische hengels voor de baars; alles tot maximaal 28 gram. De hoofdlijn die we gebruiken, is 8 tot 10/100 gevlochten lijn met een 50/100 fluorocarbon onderlijn. Als we veel snoek verwachten, gebruiken we een titanium- of stalen onderlijn.

De visdag was (eindelijk) aangekomen. Doordat de wind flink aantrok en van zee kwam, besloten we het Haringvliet links te laten liggen en naar het Hollandsdiep te gaan. De stekken die we daarvoor voorbereid hadden, lagen vandaag volledig in de luwte. Het was een zonnige, winderige dag, met temperaturen rond de 12 graden, maar in de luwte leek het af en toe wel 20 graden.

Dennis, Mark en ik hadden er ontzettend veel zin in! Rond 10:00 uur lagen we op het water. We hadden tot ongeveer 17:00 uur de tijd. Wat er die dag ging gebeuren, overtrof al onze verwachtingen. Dennis had slechts één doel: een snoek vangen. Ik kan nu al verklappen dat dit meer dan gelukt is!

Dennis staat minder vaak op het water dan Mark en ik. Bij de eerste stek aangekomen, gaven we Dennis daarom het advies om naar de ‘goede’ kant te werpen. De stek, met een diepte van 80 cm, bevat diepere putjes die tot wel 1,5 meter diep gaan. Dit soort plekken zijn in dit jaargetijde vaak succesvol. Terwijl
Dennis naar de juiste kant gooide en Mark en ik ons meer op het ‘wijd’ richtten, was ik degene die de eerste vis ving: een snoek van zo’n 65 cm bij mijn tweede worp.

Daarna ging het echter snel, heel snel. Zoals we al vermoedden, bevond de vis zich aan Dennis’ kant. Binnen een half uur wist hij maar liefst tien (!) vissen te vangen. We besloten natuurlijk allemaal aan de goede kant te gaan vissen. Op sommige stukken volgden de aanbeten elkaar razendsnel op. In maart vissen we voornamelijk op grote gebieden en laten we de boot driften met de wind, stroming of boegmotor. Om de paar honderd meter stuitten we op visrijke zones. Die dag beleefden we niet één,
maar wel vijf double hook-ups!

Na ongeveer twee uur op de eerste stek te hebben gevist, besloten we naar een andere plek in een ander gebied te gaan. Dit gaf ons de mogelijkheid om later nog terug te keren naar de eerste stek. Ook op de andere stek ging het goed. We vingen snel twee vissen op het ondiepe. Daarna, in een iets rustiger tempo dan op de eerste stek, hadden we regelmatig aanbeten. De truc die wij in maart gebruiken bij het vissen met shads, is niet het jiggen van de shad (het op en neer laten stuiteren), maar juist het langzaam spinnend binnenhalen van de shad in ondiep water. Om die reden vissen we vaak met loodkoppen van 5 gram. Deze zijn perfect voor langzaam binnenvissen, en de aanbeten die je dan krijgt, zijn geweldig!

Het aas dat wij gebruiken bij het shadvissen zijn shads van ongeveer 9 cm. Zelf ben ik verzot op mijn eigen shads (dit is een hobby binnen een hobby). Niet omdat ze per se beter zijn dan de shads die je in de winkel kunt kopen, maar omdat het extra bijzonder voelt om iets te vangen met zelfgemaakt kunstaas. De actie van mijn 9 cm shads is ook erg wiebelig, wat in deze periode vaak goed werkt. Daarnaast vissen we bijvoorbeeld ook met de 9 cm ShadTeez, een fantastisch stuk kunstaas dat het hele jaar door succesvol is en ons keer op keer vis oplevert.

Na het vissen op de andere stekken besloten we terug te keren naar de eerste stek en daarna nog één andere stek aan te doen. Inmiddels was het al rond drie uur. Op de eerste stek vingen we meerdere snoekbaarzen en stond de teller al ruim boven de 40 vissen. Het waren voornamelijk snoekbaarzen, maar ook baarzen en snoeken kwamen even in de boot kijken.

Toen de aanbeten op de, tot dan toe, beste stek van de dag afnamen, besloten we te verkassen naar de laatste stek. Ook daar was het al snel raak en vingen we direct een paar snoekbaarzen. Aangezien we al veel gevangen hadden, wisselden we af en toe van aas, puur voor de variatie. Mark gaf mij een grotere Westin CurlTeez, en al snel ving ik daarop een mooie snoekbaars. "Dit is een goed aasje," dacht ik, "die hou ik eraan".

Opeens riep Dennis: "Ja, grote vis!" Echt typisch voor deze tijd van het jaar, op het ondiepe: een tank van een snoek die er zomaar tussen zit. Omdat je met licht materiaal vist, weet je nooit zeker of je zo’n dikke maart-snoek kunt binnenhalen. De vis nam meerdere runs, maar dankzij het goede drilwerk van Dennis en de kordate handlanding door Mark kwam de snoek uiteindelijk binnenboord. Het bleek een prachtige snoek van 107 cm!

We zaten inmiddels op vis nummer 55 en hadden nog maar een half uur te vissen. Eigenlijk was Dennis’ snoek een perfecte afsluiter van de dag, maar omdat we nog wat tijd hadden, gingen we toch door – op naar de 60 vissen! In de minuten daarna vingen we nog drie vissen. De teller stond op 58, en het was eigenlijk tijd om te stoppen. Totdat ik een keiharde aanbeet kreeg op de CurlTeez van Mark. Ik voelde
het meteen: een snoek, en eentje van de categorie GROOT.

De vis nam run na run, en elke keer dacht ik: "Dit ga ik op dit lichte materiaal en zonder stalen onderlijn niet redden". Toch kreeg ik na een paar minuten steeds meer controle over de dril, en ineens kwam de snoek dicht bij de boot. Zonder enige twijfel pakte Mark de vis met een kieuwgreep uit het water, en daar was hij: een snoek van maar liefst 116 cm!

Het ongeloof in de boot was groot. Wat een dag was dit geweest, en wat een ongelooflijke afsluiting! Dennis en ik wilden stiekem nog proberen de 60e vis te vangen, maar Mark zei direct en terecht: "Dit is een mooi einde van de visdag. Het gaat niet om het aantal vissen, maar om het avontuur". Hij had gelijk. Het was een geweldige dag op groot water, met veel en prachtige vissen, lekker weer en vooral
veel geouwehoer.

Een dag om nooit te vergeten – en een dag waar ik nu al van droom als ik denk aan over een maand of twee. Voorjaarskriebels dus!